Πραγματοποιήθηκε ζωντανά την Τρίτη 27 Μαΐου 2025
Μια ανθρώπινη συζήτηση στον αέρα του Ράδιο Ικαρία 87,6 FM, για τη μουσική, τη μνήμη, τη θάλασσα και την Ικαρία με τον δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, Γιώργο Πούλο (Πύραυλο), τον ερμηνευτή με σπάνια διαδρομή Γιώργο Μεράντζα και τον εκπαιδευτικό και κιθαρίστα Μιχάλη Φωτιάδη.
Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε στον απόηχο των δύο μουσικών βραδιών που διοργάνωσε η Λαϊκή Ορχήστρα Ικαρίας στις 24 και 25 Μαΐου προς τιμήν του Γιώργου Πούλου, δημιουργώντας αισθήματα συγκίνησης και βαθιάς ανταλλαγής, μετά τις εμφανίσεις σε Γιαλισκάρι και Άγιο Παντελεήμονα.
Αυτή η συνέντευξη, ήταν μια αληθινή ραδιοφωνική στιγμή, μια κατάθεση ψυχής. Ο Γιώργος Πούλος, ο «Πύραυλος», μίλησε για τη μουσική, για τη ζωή, για τον πόνο και την απώλεια, για τη μνήμη και την αγάπη, για τις ρίζες και το ταξίδι. Μίλησε για την Ικαρία ως πληγή και καταφύγιο, για τη θάλασσα ως θεραπεία, για το μπουζούκι ως φωνή ψυχής.
Μαζί του, ο Γιώργος Μεράντζας και ο Μιχάλης Φωτιάδης άνοιξαν έναν χώρο συνομιλίας ανθρώπινο, ευαίσθητο, βαθύ. Είπαν λόγια που δεν λέγονται εύκολα και τίμησαν μια ζωή αφιερωμένη στην τέχνη και στην καρδιά της.
Ο Γιώργος Πούλος, με συγκίνηση και τη σεμνότητα που τον διακρίνει, ανέσυρε από τη μνήμη του πρόσωπα που καθόρισαν τη ζωή του. Γονείς, συγγενείς, παιδικούς φίλους, δασκάλους της μουσικής, συντρόφους της σκηνής και της καθημερινότητας. Αναφέρθηκε με αγάπη στους δικούς του ανθρώπους που δεν είναι πια εδώ, στους παλιούς του φίλους από την Ικαρία, στη γυναίκα του που στάθηκε δίπλα του μια ζωή, σε όσους του έδειξαν το δρόμο με ένα τραγούδι ή ένα ακόρντο. Μίλησε για τον Νίκο Παπάζογλου, για τον Μανώλη Πάππο που θαύμαζε ως μουσικό και άνθρωπο, για τους μουσικούς της Λαϊκής Ορχήστρας Ικαρίας που τον τίμησαν με το παίξιμό τους. Και δεν ξέχασε να πει ένα ευχαριστώ στους αγωνιστές της ζωής και της ιστορίας, σ’ εκείνους που «έδωσαν το αίμα τους χωρίς να τους ξέρει κανείς», για να θυμίσει ότι η μουσική είναι μια πράξη μνήμης και ευγνωμοσύνης.
Αναφέρθηκε με υπερηφάνεια στο 11 μέτρων, ξύλινο τρεχαντίρη που ξεκίνησε το χτήσιμό του με τα ίδια του τα χέρια στη Ρόδο. Την κουβάλησε ξύλο-ξύλο με την πλάτη του, για επτά χρόνια μέχρι να την ολοκληρώσει και αποκάλυψε με συγκίνηση πώς οραματίστηκε να έρθει με αυτό στην Ικαρία. Την περιέγραψε ως καραβοκύρης, βαρκάρης και ψαράς, τονίζοντας πως η θάλασσα και το καΐκι του αποτελούν σήμερα το δικό του λιμάνι, ησυχαστήριο και χώρο δημιουργίας. Είπε επίσης ότι το καμαρώνει γιατί το έφτιαξε με μεράκι και κόπο. Τόνισε πως εκεί, μέσα στο σκάφος, έβαλε όλα του τα όνειρα και από εκεί βρίσκει ακόμα δύναμη να ονειρεύεται και να συνεχίζει.
Στο στούντιο του Ράδιο Ικαρία 87,6 FM, γεννήθηκε μια συγκίνηση που δεν καταγράφεται με λέξεις. Πραγματοποιήσαμε μια συνάντηση αληθινή, που όπως είπε ο ίδιος ο «Πύραυλος», δεν έγινε «για να τιμηθεί», αλλά «για να ευχαριστήσει».
Και εμείς, με σεβασμό, αγάπη και ευγνωμοσύνη, τον ευχαριστούμε. Για τις νότες του, για την απλότητα, για το φως. Για εκείνο το «όρθιος» που ευχήθηκε για τα επόμενα του χρόνια. Να ’ναι γερός, να ’ναι ανάμεσά μας. Γιατί τέτοιοι άνθρωποι δεν επιστρέφουν στο νησί, το κουβαλάνε.
Καλή αντάμωση, Γιώργο.
Από όλους εμάς, με μια λέξη μόνο σε ευχαριστούμε.
